逐节对照
- พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย - ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าขอทรงระลึกถึงดาวิด และความทุกข์ยากทั้งปวงที่เขาเผชิญ
- 新标点和合本 - 耶和华啊，求你记念大卫所受的一切苦难！
- 和合本2010（上帝版-简体） - 耶和华啊，求你记念大卫， 记念他所受的一切苦难！
- 和合本2010（神版-简体） - 耶和华啊，求你记念大卫， 记念他所受的一切苦难！
- 当代译本 - 耶和华啊， 求你顾念大卫和他所受的一切苦难。
- 圣经新译本 - 耶和华啊！求你记念大卫， 记念他的一切苦难。（本节在《马索拉文本》包括细字标题）
- 中文标准译本 - 耶和华啊，求你因大卫的缘故， 记住他所受的一切苦待！
- 现代标点和合本 - 耶和华啊，求你记念大卫所受的一切苦难。
- 和合本（拼音版） - 耶和华啊，求你记念大卫所受的一切苦难。
- New International Version - Lord, remember David and all his self-denial.
- New International Reader's Version - Lord, remember David and all the times he didn’t do what he wanted.
- English Standard Version - Remember, O Lord, in David’s favor, all the hardships he endured,
- New Living Translation - Lord, remember David and all that he suffered.
- The Message - O God, remember David, remember all his troubles! And remember how he promised God, made a vow to the Strong God of Jacob, “I’m not going home, and I’m not going to bed, I’m not going to sleep, not even take time to rest, Until I find a home for God, a house for the Strong God of Jacob.”
- Christian Standard Bible - Lord, remember David and all the hardships he endured,
- New American Standard Bible - Remember, Lord, in David’s behalf, All his affliction;
- New King James Version - Lord, remember David And all his afflictions;
- Amplified Bible - O Lord, remember on David’s behalf All his hardship and affliction;
- American Standard Version - Jehovah, remember for David All his affliction;
- King James Version - Lord, remember David, and all his afflictions:
- New English Translation - O Lord, for David’s sake remember all his strenuous effort,
- World English Bible - Yahweh, remember David and all his affliction,
- 新標點和合本 - 耶和華啊，求你記念大衛所受的一切苦難！
- 和合本2010（上帝版-繁體） - 耶和華啊，求你記念大衛， 記念他所受的一切苦難！
- 和合本2010（神版-繁體） - 耶和華啊，求你記念大衛， 記念他所受的一切苦難！
- 當代譯本 - 耶和華啊， 求你顧念大衛和他所受的一切苦難。
- 聖經新譯本 - 耶和華啊！求你記念大衛， 記念他的一切苦難。（本節在《馬索拉文本》包括細字標題）
- 呂振中譯本 - 永恆主啊，懷念着 大衛 哦！ 懷念他所受的一切辛苦；
- 中文標準譯本 - 耶和華啊，求你因大衛的緣故， 記住他所受的一切苦待！
- 現代標點和合本 - 耶和華啊，求你記念大衛所受的一切苦難。
- 文理和合譯本 - 耶和華歟、大衛之難、尚其記憶兮、
- 文理委辦譯本 - 耶和華兮、維彼大闢、屢遭患難、望爾不忘兮、
- 施約瑟淺文理新舊約聖經 - 求主記念 大衛 所受之一切辛苦、
- 吳經熊文理聖詠與新經全集 - 憶昔 大維 。勞心焦思。悃悃款款。主其念之。
- Nueva Versión Internacional - Señor, acuérdate de David y de todas sus penurias.
- 현대인의 성경 - 여호와여, 다윗과 그가 당한 모든 시련을 기억하소서.
- Новый Русский Перевод - Песнь восхождения Давида. Как хорошо и как приятно жить братьям вместе!
- Восточный перевод - Как хорошо и как приятно жить братьям вместе!
- Восточный перевод, версия с «Аллахом» - Как хорошо и как приятно жить братьям вместе!
- Восточный перевод, версия для Таджикистана - Как хорошо и как приятно жить братьям вместе!
- La Bible du Semeur 2015 - Cantique pour la route vers la demeure de l’Eternel . O Eternel, ╵souviens-toi de David et de toutes ses peines ;
- リビングバイブル - 主よ。あなたは、私の心が騒ぎ立っていたころのことを 覚えておられますか。
- Nova Versão Internacional - Senhor, lembra-te de Davi e das dificuldades que enfrentou.
- Hoffnung für alle - Ein Lied für Festbesucher, die nach Jerusalem hinaufziehen. Herr, erinnere dich doch, welche Mühe David auf sich nahm!
- Kinh Thánh Hiện Đại - Lạy Chúa Hằng Hữu, xin nhớ đến Đa-vít cùng mọi nỗi khốn khổ người chịu.
- พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ - โอ พระผู้เป็นเจ้า โปรดระลึกถึงดาวิดว่า ท่านต้องทนต่อความยากลำบากทั้งปวงขนาดไหน
- Thai KJV - ข้าแต่พระเยโฮวาห์ ขอทรงระลึกถึงดาวิดและความลำบากยากเข็ญทั้งสิ้นของท่าน
- พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย (ขจง) - ข้าแต่พระยาห์เวห์โปรดระลึกถึงดาวิด และความทุกข์ยากลำบากทั้งหมดของเขา
交叉引用
- สดุดี 125:1 - บรรดาผู้ที่วางใจในองค์พระผู้เป็นเจ้าก็เป็นเช่นภูเขาศิโยน ซึ่งไม่หวั่นไหว แต่ตั้งมั่นตลอดกาล
- สดุดี 122:1 - ข้าพเจ้ายินดี เมื่อมีผู้กล่าวแก่ข้าพเจ้าว่า “ให้เราไปยังพระนิเวศขององค์พระผู้เป็นเจ้ากันเถิด”
- สดุดี 128:1 - ความสุขมีแก่ทุกคนที่ยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้า ทุกคนที่ดำเนินในทางของพระองค์
- สดุดี 127:1 - หากองค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ได้ทรงสร้างบ้าน ผู้สร้างลงแรงไปก็เหนื่อยเปล่า หากองค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ได้ทรงพิทักษ์รักษานคร คนยามยืนเฝ้าอยู่ก็เหนื่อยเปล่า
- สดุดี 123:1 - ข้าพระองค์เงยหน้าขึ้นดูพระองค์ พระองค์ผู้ประทับในฟ้าสวรรค์
- สดุดี 129:1 - พวกเขาข่มเหงรังแกข้าพเจ้าอย่างหนักตั้งแต่วัยเยาว์ ให้อิสราเอลกล่าวเถิดว่า
- เพลงคร่ำครวญ 5:1 - ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าขอทรงระลึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับข้าพระองค์ทั้งหลาย ขอโปรดทอดพระเนตรดูความอัปยศอดสูของข้าพระองค์ทั้งหลาย
- สดุดี 124:1 - ถ้าองค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ได้ทรงอยู่ฝ่ายเรา ก็ให้อิสราเอลกล่าวเถิดว่า
- อพยพ 2:24 - พระองค์ทรงได้ยินเสียงคร่ำครวญของพวกเขาและทรงระลึกถึงพันธสัญญาที่ให้ไว้กับอับราฮัม อิสอัค และยาโคบ
- 1ซามูเอล 18:1 - เมื่อดาวิดกราบทูลซาอูลเสร็จแล้ว โยนาธานรู้สึกผูกพันเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันกับดาวิด เขารักดาวิดเหมือนรักตนเอง
- 1ซามูเอล 18:2 - ตั้งแต่วันนั้นซาอูลเก็บตัวดาวิดไว้ ไม่อนุญาตให้เขากลับไปหาบิดาที่บ้าน
- 1ซามูเอล 18:3 - และโยนาธานทำพันธสัญญาเป็นเพื่อนแท้กับดาวิดเพราะเขารักดาวิดเหมือนรักตนเอง
- 1ซามูเอล 18:4 - โยนาธานถอดเสื้อคลุมที่สวมอยู่ยกให้ดาวิด พร้อมทั้งเสื้อตัวใน ดาบ ธนู และเข็มขัด
- 1ซามูเอล 18:5 - ซาอูลมอบหมายให้ทำการใดๆ ดาวิดก็ปฏิบัติจนสำเร็จลุล่วง ซาอูลจึงแต่งตั้งดาวิดให้มีตำแหน่งสูงในกองทัพ ซึ่งเป็นที่พอใจของบรรดาทหารของซาอูลและประชาชนทั่วไป
- 1ซามูเอล 18:6 - ขณะที่กองทัพอิสราเอลผู้มีชัยกำลังเดินทางกลับบ้าน หลังจากที่ดาวิดได้สังหารชาวฟีลิสเตียแล้ว มีผู้หญิงจากหัวเมืองทั้งปวงของอิสราเอลออกมาเฉลิมฉลองต้อนรับกษัตริย์ซาอูล ร้องเพลง และร่ายรำด้วยความชื่นชมยินดี เล่นรำมะนาและดีดพิณ
- 1ซามูเอล 18:7 - พวกเขาร่ายรำและร้องเพลงว่า “ซาอูลฆ่าศัตรูนับพัน และดาวิดฆ่าศัตรูนับหมื่น”
- 1ซามูเอล 18:8 - ซาอูลทรงพระพิโรธยิ่งนัก บทเพลงร้องรับนั้นทำให้พระองค์ไม่พอใจและคิดว่า “พวกเขายกย่องดาวิดว่าฆ่าคนเป็นหมื่นๆ ส่วนเราแค่พัน ต่อไปเขาจะได้อะไรอีกถ้าไม่ใช่อาณาจักรนี้?”
- 1ซามูเอล 18:9 - นับแต่นั้นมาซาอูลก็ทรงจับตาดูดาวิดด้วยความอิจฉาริษยา
- 1ซามูเอล 18:10 - วันรุ่งขึ้นวิญญาณชั่ว จากพระเจ้าเข้าสิงซาอูล ซาอูลทรงพร่ำเพ้ออยู่ในวัง ขณะที่ดาวิดเล่นพิณถวายเช่นเคย ซาอูลทรงถือหอกอยู่
- 1ซามูเอล 18:11 - และรำพึงว่า “ข้าจะตรึงดาวิดให้ติดกำแพง” แล้วทรงพุ่งหอกเข้าใส่ดาวิด แต่ดาวิดหลบได้ทั้งสองครั้ง
- 1ซามูเอล 18:12 - ซาอูลเกรงกลัวดาวิด เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าสถิตกับดาวิด แต่ทรงละจากซาอูลไป
- 1ซามูเอล 18:13 - ซาอูลจึงให้ดาวิดออกไปให้พ้นหน้า โดยแต่งตั้งให้เป็นผู้บังคับกองพันนำทหารออกไปรบ
- 1ซามูเอล 18:14 - ดาวิดประสบความสำเร็จ ในหน้าที่การงานทุกด้าน ทั้งนี้เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าสถิตกับเขา
- 1ซามูเอล 18:15 - เมื่อซาอูลเห็นว่าดาวิดประสบความสำเร็จเช่นนั้นก็ยิ่งเกรงกลัวดาวิดมากขึ้น
- 1ซามูเอล 18:16 - แต่คนทั่วทั้งอิสราเอลและยูดาห์รักดาวิด เพราะดาวิดเป็นผู้นำพวกเขาออกไปรบ
- 1ซามูเอล 18:17 - ซาอูลตรัสกับดาวิดว่า “เราพร้อมจะยกเมราบลูกสาวคนโตของเราให้เป็นภรรยาของเจ้า แต่เจ้าจงรับใช้เราอย่างกล้าหาญ และต่อสู้ศึกสงครามขององค์พระผู้เป็นเจ้า” เพราะซาอูลดำริว่า “เราไม่ต้องลงมือเอง ปล่อยให้พวกฟีลิสเตียกำจัดเขาดีกว่า!”
- 1ซามูเอล 18:18 - ดาวิดทูลซาอูลว่า “ข้าพระบาทเป็นใครกัน? ครอบครัวของข้าพระบาท หรือตระกูลของบิดาของข้าพระบาทเป็นอะไรในอิสราเอลที่ข้าพระบาทจะได้เป็นถึงราชบุตรเขย?”
- 1ซามูเอล 18:19 - แต่เมื่อถึงเวลาที่จะยกเมราบราชธิดาของซาอูลให้แก่ดาวิด ซาอูลกลับยกนางให้แก่อาดรีเอลจากเมโหลาห์
- 1ซามูเอล 18:20 - ฝ่ายมีคาลราชธิดาของซาอูลหลงรักดาวิด ซาอูลทรงยินดียิ่งนักเมื่อได้ทราบเรื่องนี้
- 1ซามูเอล 18:21 - ซาอูลดำริว่า “เราจะยกนางให้เขา จะได้ใช้นางล่อเขาและยืมมือพวกฟีลิสเตียเล่นงานเขา” ซาอูลจึงตรัสกับดาวิดว่า “นี่เป็นโอกาสอีกครั้งที่เจ้าจะมาเป็นลูกเขยของเรา”
- 1ซามูเอล 18:22 - ซาอูลจึงสั่งมหาดเล็กว่า “จงไปพูดกับดาวิดเป็นการส่วนตัวว่า ‘ดูเถิดกษัตริย์ซาอูลทรงนิยมชมชอบท่านมาก ข้าราชบริพารทุกคนก็ชอบท่าน บัดนี้จงมาเป็นราชบุตรเขยเถิด’ ”
- 1ซามูเอล 18:23 - พวกเขาก็บอกข้อความเหล่านี้แก่ดาวิด แต่ดาวิดตอบว่า “ท่านคิดว่าการเป็นราชบุตรเขยของกษัตริย์เป็นเรื่องเล็กหรือ? ข้าพเจ้าเป็นเพียงคนจนที่ไม่มีใครรู้จัก”
- 1ซามูเอล 18:24 - เมื่อคนรับใช้ของซาอูลมาทูลรายงานตามที่ดาวิดกล่าว
- 1ซามูเอล 18:25 - ซาอูลก็ตรัสว่า “จงบอกดาวิดว่า ‘กษัตริย์ไม่ต้องการสินสอดอะไร นอกจากหนังหุ้มปลายองคชาติของชาวฟีลิสเตียร้อยคนเพื่อเป็นการแก้แค้นศัตรู’ ” แผนการของซาอูลคือยืมมือชาวฟีลิสเตียกำจัดดาวิด
- 1ซามูเอล 18:26 - เมื่อมหาดเล็กนำความนี้มาแจ้งดาวิด เขาก็รับข้อเสนอนี้ด้วยความยินดี ฉะนั้นก่อนถึงเวลาที่กำหนดไว้
- 1ซามูเอล 18:27 - ดาวิดกับพรรคพวกก็ออกไปสังหารชาวฟีลิสเตียสองร้อยคน และนำหนังหุ้มปลายองคชาติครบจำนวนมาถวายแด่ซาอูลเพื่อเขาจะได้เป็นราชบุตรเขย ซาอูลจึงทรงยกมีคาลราชธิดาให้แต่งงานกับดาวิด
- 1ซามูเอล 18:28 - เมื่อซาอูลทรงตระหนักว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าสถิตกับดาวิด ทั้งมีคาลราชธิดาของซาอูลเองก็รักดาวิด
- 1ซามูเอล 18:29 - ซาอูลก็ยิ่งกลัวดาวิดและเป็นศัตรูกับเขาไปตลอดชีวิต
- 1ซามูเอล 18:30 - ทุกครั้งที่นายทัพฟีลิสเตียรุกเข้ามาโจมตี ดาวิดจะประสบความสำเร็จในการต่อสู้กับศัตรู มากกว่าทหารอื่นๆ ของซาอูล ชื่อของดาวิดจึงเลื่องลือไปทั่ว
- สดุดี 126:1 - เมื่อองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงนำเหล่าเชลยกลับสู่ศิโยน เราก็เหมือนคนที่ฝันไป
- สดุดี 25:6 - ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงระลึกถึงพระกรุณาธิคุณและความรักอันยิ่งใหญ่ของพระองค์ ซึ่งพระองค์ได้สำแดงต่อข้าพระองค์เสมอมาตั้งแต่อดีต
- สดุดี 25:7 - ขออย่าทรงระลึกถึงบาปทั้งหลาย และการออกนอกลู่นอกทางในวัยหนุ่มของข้าพระองค์ ขอทรงระลึกถึงข้าพระองค์ตามความรักมั่นคงของพระองค์ ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าเพราะพระองค์ทรงแสนดี
- เพลงคร่ำครวญ 3:19 - โปรดระลึกถึงความทุกข์ลำเค็ญและการระหกระเหินของข้าพเจ้า ระลึกถึงความขมขื่นและบอระเพ็ดที่ข้าพเจ้าได้รับ
- ปฐมกาล 8:1 - แต่พระเจ้าทรงระลึกถึงโนอาห์และสัตว์ป่ากับสัตว์ใช้งานทุกชนิดที่อยู่กับเขาในเรือ พระองค์ทรงบันดาลให้กระแสลมพัดเหนือแผ่นดิน แล้วน้ำก็ลดลง
- สดุดี 131:1 - ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า จิตใจของข้าพระองค์ไม่ได้ลำพอง นัยน์ตาของข้าพระองค์ไม่ได้ยโส ข้าพระองค์ไม่ได้คิดการใหญ่ หรือทำอะไรเกินตัว
- สดุดี 130:1 - ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ข้าพระองค์ร้องทูลพระองค์จากห้วงลึก
- 2ซามูเอล 15:1 - ต่อมาอับซาโลมได้จัดหารถม้าศึกและมีคนห้าสิบคนคอยวิ่งนำหน้ารถ
- 2ซามูเอล 15:2 - อับซาโลมจะตื่นแต่เช้ามายืนอยู่ริมทางเข้าประตูเมือง เมื่อใดก็ตามที่มีคนนำเรื่องมาร้องทุกข์เพื่อให้กษัตริย์ตัดสิน อับซาโลมก็จะเรียกคนนั้นมาพบและถามว่า “ท่านมาจากเมืองไหน?” เขาจะตอบว่า “ผู้รับใช้ของท่านมาจากเผ่าหนึ่งในอิสราเอล”
- 2ซามูเอล 15:3 - อับซาโลมก็จะพูดกับเขาว่า “คำร้องของท่านมีมูลและควรแก่การพิจารณา แต่น่าเสียดายที่กษัตริย์ไม่มีตัวแทนมารับฟังท่าน”
- 2ซามูเอล 15:4 - แล้วอับซาโลมจะกล่าวเสริมว่า “ถ้าเพียงแต่เราได้รับการแต่งตั้งเป็นผู้พิพากษาในแผ่นดินนี้! ใครมีคดีความหรือเรื่องร้องทุกข์จะได้มาหาเรา แล้วเราจะให้ความยุติธรรมแก่เขา”
- 2ซามูเอล 15:5 - และเมื่อมีใครมาค้อมคำนับอับซาโลม อับซาโลมจะจับมือกับเขา โอบและจูบเขา
- 2ซามูเอล 15:6 - อับซาโลมทำอย่างนี้กับอิสราเอลทุกคนที่มาขอความยุติธรรมจากกษัตริย์ จึงชนะใจชนอิสราเอลทั้งปวง
- 2ซามูเอล 15:7 - สี่ปีผ่านไป อับซาโลมทูลกษัตริย์ว่า “ข้าพระบาทขออนุญาตไปเมืองเฮโบรน เพื่อทำตามที่ได้ถวายปฏิญาณไว้ต่อองค์พระผู้เป็นเจ้า
- 2ซามูเอล 15:8 - เมื่อตอนที่ข้าพระบาทอยู่ที่เมืองเกชูร์ในอารัมได้ถวายปฏิญาณไว้ว่า ‘หากองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงนำข้าพระองค์กลับมายังเยรูซาเล็ม ข้าพระองค์จะนมัสการองค์พระผู้เป็นเจ้าที่เมืองเฮโบรน ’ ”
- 2ซามูเอล 15:9 - กษัตริย์ดาวิดตรัสว่า “ขอให้ไปโดยสวัสดิภาพเถิด” อับซาโลมจึงไปเมืองเฮโบรน
- 2ซามูเอล 15:10 - จากนั้นอับซาโลมลอบส่งคนไปบอกกับทุกเผ่าในอิสราเอลว่า “ทันทีที่ได้ยินเสียงแตร จงกล่าวว่า ‘อับซาโลมเป็นกษัตริย์ในเมืองเฮโบรน’ ”
- 2ซามูเอล 15:11 - อับซาโลมได้เชิญคนจากกรุงเยรูซาเล็มสองร้อยคนไปร่วมด้วยในฐานะแขก พวกเขาไม่ระแคะระคายแผนการของอับซาโลม
- 2ซามูเอล 15:12 - ขณะกำลังถวายเครื่องบูชา อับซาโลมให้คนไปเชิญอาหิโธเฟลชาวกิโลห์ ซึ่งเป็นที่ปรึกษาของดาวิดมาจากกิโลห์บ้านเกิดของเขา ทำให้การสมรู้ร่วมคิดครั้งนี้มีพลังมากยิ่งขึ้น และมีคนมาเป็นพวกอับซาโลมมากขึ้นเรื่อยๆ
- 2ซามูเอล 15:13 - มีผู้สื่อสารมาทูลดาวิดว่า “จิตใจชาวอิสราเอลหันไปฝักใฝ่อยู่กับอับซาโลมแล้ว”
- 2ซามูเอล 15:14 - ดาวิดจึงตรัสกับข้าราชการทั้งปวงที่อยู่ด้วยในเยรูซาเล็มว่า “เราต้องหนีแล้ว มิฉะนั้นจะไม่มีใครสักคนรอดพ้นจากเงื้อมมืออับซาโลม เราต้องหนีทันที มิฉะนั้นเขาจะบุกมาเล่นงานเราอย่างรวดเร็ว ทำให้เราย่อยยับกันหมดและทลายเมืองนี้ลงด้วยคมดาบ”
- 2ซามูเอล 15:15 - ข้าราชบริพารทั้งหลายกราบทูลว่า “เหล่าผู้รับใช้ของฝ่าพระบาทพร้อมที่จะทำทุกอย่างตามแต่ฝ่าพระบาททรงเห็นชอบ”
- 2ซามูเอล 15:16 - กษัตริย์และข้าราชสำนักทั้งหมดจึงออกเดินทาง เหลือไว้แต่นางสนมสิบคนคอยดูแลรักษาวัง
- 2ซามูเอล 15:17 - ดังนั้นกษัตริย์จึงทรงออกเดินทางพร้อมด้วยบรรดาผู้ติดตาม และแวะพักในที่แห่งหนึ่งไกลออกไปพอสมควร
- 2ซามูเอล 15:18 - คนทั้งหมดของดาวิดเดินขึ้นหน้าไป พร้อมด้วยคนเคเรธีและคนเปเลท และชาวกัทอีกหกร้อยคนซึ่งติดตามดาวิดมาจากเมืองกัทก็เดินนำหน้าไปด้วย
- 2ซามูเอล 15:19 - ดาวิดตรัสกับอิททัยชาวกัทว่า “เจ้ามากับเราทำไม? จงกลับไปอยู่กับกษัตริย์อับซาโลมเถิด เจ้าเป็นคนต่างด้าวลี้ภัยมาจากบ้านเกิด
- 2ซามูเอล 15:20 - เจ้าเพิ่งมาเมื่อวาน ควรหรือที่เราจะทำให้เจ้าเร่ร่อนไปกับเราในเมื่อเราก็ยังไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน? กลับไปเถิด พาคนของเจ้าไปด้วย ขอความกรุณาและความซื่อสัตย์ดำรงอยู่กับเจ้า”
- สดุดี 120:1 - ยามทุกข์ใจ ข้าพเจ้าทูลวิงวอนองค์พระผู้เป็นเจ้า และพระองค์ทรงตอบข้าพเจ้า
- สดุดี 121:1 - ข้าพเจ้าเงยหน้าดูเนินเขาทั้งหลาย ความช่วยเหลือของข้าพเจ้ามาจากไหน?